در روز 13 بهمن 57 که صبح جمعه بود، مردم ایران با شوری دیگر از هر طرف به اقامتگاه امام هجوم می بردند و همه تنها یک آرزو داشتند و آن زیارت امام بود.

در روز 14 بهمن 57 هنوز جدال حق و باطل همچنان ادامه داشت و شعار مردم این بود:

« کابینه بختیار، یک حیله جدیده *** برنامه خمینی، برچیدن یزیده »

 و امام می فرمودند: دولت را بزودی معرفی می کنم.

در روز 15 بهمن 57 صد ها نفر از همافران و افراد نیروی زمینی و هوایی با لباس خیلی مرتب و منظم به محل اقامت امام می روند و با سلام نظامی و شعارهایی همچون :

 « ما همه سرباز توئیم، خمینی *** گوش به فرمان توئیم، خمینی » وفاداری خود را به امام که وفاداری به اسلام است ابراز می دارند.

در روز 16 بهمن 57 امام تاکید داشتند که قوای مسلح به مردم پیوسته و به آغوش ملت باز گردند و سربازخانه ها را ترک گویند.

در روز 17 بهمن 57 امام با یک اطلاعیه از احساسات مردم که توسط نامه ، تلگرام و مطبوعات ابراز شده ، تشکر می کنند.

در روز 18 بهمن 57 ژنرال هایرز ایران را ترک می کند و تعداد 11 وزارت خانه رسماً اعلام می کنند که فقط از دولت موقت اطاعت می کنند.

در روز 19 بهمن 57 یکی از عظیم ترین راهپیمائیها در تهران انجام می گیرد. عده ای راهپیمایی خود را از دانشگاه تهران آغاز کردند و با قرائت قطعنامه 7 ماده ای به پایان رساندند و در این روز شهر گرگان در آتش و خون بود.

در روز 20 بهمن 57 تهران نا آرام بود و در گوشه و کنار ، صحنه هایی از در گیری مردم با مزدوران رژیم دیده می شد و مردم خود را برای یک رویارویی بزرگ آماده می کردند.

در روز 21 بهمن 57 فرماندار تهران اعلام می نماید که ساعت منع عبور و مرور از 5/4 بعد از ظهر شروع می شود. اما امام اعلام       می نماید که دستور فرماندار نظامی غیر قانونی و غیر معتبر است و مردم نباید اعتنا کنند و همه باید به خیابان ها بریزند و با فرمان امام ، مردم یک پارچه شهر را از حضور خود پر می کنند.

بالاخره در روز 22 بهمن 57 در شرق تهران افراد نیروی هوایی به انقلابیون می پیوندند و درگیری به طور جدی شروع می شود .

همه جا سنگر است،

همه جا جبهه است،

همه می جنگند.

زنها ، کودکان ، جوانان و پیران هر کس به نوعی کمک می کند. عده ای برای اهدای خون به مجروحین صف کشیده اند. سردخانه ها ، پر از اجساد پاک شهدا است. بیمارستانها مملو از مجروحین تیر خورده و آژیر آنبولانسها یک لحظه قطع نمی شود، و امام تهدید می کند که اگر کشتار وحشیانه نیروهای گارد ادامه یابد، حکم جهاد می دهد.